Dairenin kararına nazaran, İstanbul’da yaşayan bir kişi 2015’te aracını satmak için internette ilan verdi. İlan üzerinden kendisi ile irtibat sağlayan şahısla 140 bin liraya araç satış bedeli olarak anlaştı. Satış süreçleri için noterde buluşma ayarlandı.

Alıcı, aracın bedelini banka hesabı üzerinden havale edeceğini söyleyerek satıcıdan hesap numarasını istedi ve parayı gönderdiğini bildirdi. Satıcının, paranın hesabına geçmediğini söylemesi üzerine alıcı, “parayı hesaba gönderdiğini lakin banka havuzundan hesabına geçmesinin vakit alacağını” söyleyerek satıcıyı ikna etti.

Satıcının ikna olması sonrası noterde satış süreçleri yapıldı, akabinde alıcı, satıcıyı meskenine bıraktı ve “Para kısa müddette hesabına geçer.” dedi.

Bedel ödemeden aracı üzerine alan kişi, bir gün sonra da aracı diğerine satmış üzere göstererek, mülkiyetini devretti.

Araç satış bedeli hesabına geçmeyen satıcı, savcılığa giderek şikayetçi oldu. Bunun üzerine alıcı üzere davranan kişi hakkında “dolandırıcılık” hatasından dava açıldı.

Yerel mahkeme, kanıt yetersizliğinden sanık hakkında beraat kararı verdi. İstinaf başvurusu üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 34. Ceza Dairesi, sanığın üzerine atılı kabahati işlediği gerekçesiyle “dolandırıcılık” kabahatinden 1 yıl 6 ay mahpus ile dört bin lira isimli para cezasına çarptırılmasına hükmetti.

Sanık, kabahat sürece kastıyla hareket etmediğini, mahkemece eksik inceleme ve araştırma ile karar verildiğini ileri sürerek, hakkındaki mahkumiyete itiraz etti.

Temyiz incelemesini yapan Yargıtay 11. Ceza Dairesi, sanık hakkında verilen mahkumiyeti hukuka uygun bularak onadı. Dairenin kararında, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 34. Ceza Dairesi’nin sanık hakkındaki kararında hukuka karşıtlık görülmediği belirtilerek, oy birliğiyle temyiz isteminin reddedildiği söz edildi.