Gazze’deki hükümetin Medya Ofisinden yapılan yazılı açıklamada, Refah’ın, çağdaş çağın gördüğü en yakışıksız soykırım ve etnik paklık biçimlerinden birine şahit olduğu söz edildi.

İsrail ordusunun, Refah’ı “kapalı askeri bölge” haline getirerek Gazze Şeridi’ndeki öbür kentlerden izole ettiği, “tam kırmızı bölge” ilan edip sivillere karşı dehşetli katliamlar işlediği, altyapıyı, yerleşim yerlerini sistematik formda yıktığı ve böylelikle kenti yaşanılmaz hale getirdiği kaydedildi.

İzole edilen Refah’ın bombalanmakla kalmayıp, coğrafik ve demografik özelliklerinin değiştirildiği ve halkının zorla göç ettirildiği belirtildi.

REFAH’TAKİ “TRAJEDİNİN BÜYÜKLÜĞÜ” SAYILARLA ORTAYA KONULDU

Açıklamada, 60 kilometrekarelik yüzölçümü ve 300 bin kişilik nüfusuyla Gazze Şeridi’nin yaklaşık yüzde 16’sına tekabül eden ve “afet bölgesine” dönen Refah’taki “trajedinin büyüklüğü” sayılarla ortaya konuldu.

Buna nazaran, Refah’taki meskenlerin yüzde 90’ından fazlası, yani 50 binden fazla konut (yaklaşık 20 bin bina) büsbütün yıkıldı. Buna ek olarak “Kanada Kuyusu” dahil olmak üzere 24 su kuyusundan 22’si yok edildi; bu da on binlerce aileyi içme suyundan yoksun bıraktı.

Kanalizasyon ağlarının yüzde 85’inden fazlası tahrip edildi. Bu durum, kenti salgın hastalıkların yayılmasına açık hale getirdi. Ayrıyeten 320 kilometre uzunluğunda cadde buldozerlerle yerle bir edildi.

Yusuf Neccar Hastanesi başta olmak üzere 12 hastane ve sıhhat kuruluşu hizmet dışı kaldı, 8 okul ve eğitim kurumu büsbütün yıkıldı, geriye kalan okullar ise ağır hasar gördü. 100’den fazla cami büsbütün yıkıldı ya da kullanılamaz hale geldi. On binlerce dönüm tarım alanı buldozerlerle yerle bir edildi, ağaçlar ve seralar yok edildi. Refah belediye binası dahil olmak üzere kentteki 36 hükümet binasından 30’u yıkıldı. Başta Es-Selam, Brezilya, El-Cinine mahalleleri ile Refah Mülteci kampı olmak üzere yerleşim yerlerinin yüzde 90’ı yıkıldı.

Kerem Ebu Salim Hudut Kapısı’nın bir aydan uzun bir müddettir kapalı olmasının, insani krizi gibisi görülmemiş bir formda kötüleştirdiği, su pompalarını çalıştıracak yakıt ve tamir için gerekli yedek modül girişine müsaade verilmemesi nedeniyle halkın en temel gereksinimlerden mahrum bir biçimde yaşamak zorunda bırakıldığı kaydedildi.

Açıklamada son olarak, memleketler arası topluma, Birleşmiş Milletler organlarına ve tüm insani yardım kuruluşlarına “hukuki ve ahlaki sorumluluklarını üstlenmeleri” daveti yapıldı.